Η ΑΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΝΕΎΡΩΣΗ. Μέρος -३-

Στη χώρα μας η εκχώρηση μεγάλου μέρους της οικονομικής εξουσίας, χωρίς έλεγχο και κανόνες, στα οργανωμένα μεγάλα και μικρά οικονομικά και συντεχνιακά συμφέροντα, είναι
τρομακτικά εντυπωσιακή, γιατί στον τόπο μας, οι εξαρτήσεις, οι διαπλοκές και οι αδιαφανείς διαδικασίες αποτελούσαν ανέκαθεν καθεστώς αδιατάρακτο. Στο παρόν θα αναφερθούν κάποιοι από τους λόγους που οδήγησαν στη σημερινή κατάντια:
-Η πολιτική, πραγματικότητα και το κλίμα που επικράτησε στα πολιτικά ήθη, σε όλη τη διάρκεια της νεότερης πολιτικής ιστορίας μας, στηρίχθηκε στις πελατειακές σχέσεις. Σκόπιμο είναι να αναφερθεί, πως για τη διαμόρφωση και τη διατήρηση αυτής της νοσηρής κατάστασης, ευθύνεται και ο ίδιος ο λαός, που συνήθως είναι έτοιμος να καταγγείλει τους άλλους, παρακάμπτοντας τις δικές του ευθύνες. Ψηφίζει και στέλνει στη Βουλή πρόσωπα, σε πολλές περιπτώσεις, παντελώς ακατάλληλα γ' αυτή την κορυφαία αποστολή. [Η τηλεόραση, οι τηλεοπτικές σειρές, τα χαμηλού επιπέδου επικοινωνιακά τερτίπια, το ποδόσφαιρο και η έρπουσα ηλιθιότητα που παρουσιάζεται ως κοινωνική αξία, προβάλουν.. και επιβάλουν με τον τρόπο τους, αρκετούς "σωτήρες" του έθνους]. Είναι τουλάχιστον παράλογο να μην αναγνωρίζουν οι πολίτες τις δικές τους ευθύνες για την πολιτική κατάπτωση. Οι βουλευτές επιλέγονται και εκλέγονται απ τους πολίτες. Δεν τους φέρνει από το διάστημα κάποιο διαστημόπλοιο, ως εισβολείς. Ο καθρέφτης του λαού, σε σημαντικό βαθμό, είναι αυτοί που ο λαός επιλέγει για να τον εκπροσωπούν. Βέβαια, υπάρχει ένα πλήθος ελαφρυντικών για τον απλό πολίτη. Το περιβάλλον, η διάχυτη ατμόσφαιρα διαφθοράς και ο αποπροσανατολισμός που δέχεται, τον εκτρέπουν από την ορθή κρίση και του διαφθείρουν τη συνείδηση. Επίσης:
-Το φορολογικό μας σύστημα είναι εν δυνάμει και διαχρονικά άδικο. Ουσιαστικά λειτουργεί κατά παράβαση της συνταγματικής επιταγής, η οποία ορίζει, πως ο πολίτης πρέπει να συμβάλλει στα κοινά βάρη, ανάλογα με τις οικονομικές του δυνατότητες. Δηλαδή με την άμεση φορολογία. Η έμμεση φορολογία, που στην πράξη καλύπτει την ανικανότητα του φορολογικού συστήματος να εφαρμόσει τη φορολογική δικαιοσύνη, ουσιαστικά βαραίνει υπέρμετρα τον αδύναμο και αντίστοιχα παρέχει τη δυνατότητα στους οικονομικά ισχυρούς, να αποφεύγουν την εκπλήρωση των υποχρεώσεων τους. Αυτό και μόνο το γεγονός αποτελεί νάρκη στα θεμέλια μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Η σημερινή πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάρρευση της χώρας πρέπει να μας αφυπνίσει. Μόνο με γενναίες αποφάσεις και καθαρές πολιτικές θέσεις θα βρούμε και πάλι μια αφετηρία ανόδου.
ΑΠΌΣΠΑΣΜΑ: Από άρθρο του Γιώργου Καπράνου

Η ΑΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΝΕΥΡΩΣΗ -२-

Οι εμφανείς, αλλά κυρίως οι αφανείς σκηνοθέτες του ελληνικού δράματος, κατόρθωσαν να διαρρήξουν τον κοινωνικό ιστό και την κοινωνική συνοχή, με όπλα την καταναλωτική αντίληψη, την εικονική πραγματικότητα και την τηλεοπτική "δημοκρατία". Εισέβαλε σε κάθε σπίτι η "αλήθεια" της τηλεόρασης και των σκοπιμοτήτων που αυτή υπηρετεί. Μετά από αυτά, ο δρόμος της υποβάθμισης και του ευτελισμού, άνοιξε. Δυστυχώς σ' αυτή τη λαίλαπα που έφτασε με τη μορφή της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας, ο πνευματικός κόσμος δεν αντέδρασε σθεναρά και αποδέχτηκε παθητικά το καρκίνωμα του παγκοσμιοποιημένου "πολιτισμού" που μας επιβλήθηκε ως συνέπεια του κόσμου των αγορών
Αυτός ο ισοπεδωτικός "πολιτισμός" ήρθε και βρήκε πρόσφορο έδαφος στον τόπο μας, σχεδόν χωρίς αντίσταση. Πιστεύω πως κανείς σκεπτόμενος άνθρωπος σ' αυτόν τον τόπο δεν υποστηρίζει και δεν αποδέχεται την πολιτιστική απομόνωση. Είμαστε σθεναρά αντίθετοι στην αλλοτρίωση και στην ισοπέδωση. Αποτελεί αξίωμα του πολιτισμού, πως κάθε λαός πρέπει να διατηρήσει τα δικά του πολιτιστικά και πνευματικά χαρακτηριστικά και αυτοί οι θησαυροί να γίνονται δώρο και κτήμα για κάθε άνθρωπο, όπου γης.
Η περιορισμένη δυνατότητα ενός άρθρου δεν επιτρέπει την εμπεριστατωμένη ανάλυση του κορυφαίου αυτού προβλήματος. Μπορούμε όμως να επισημάνουμε μερικούς από τους λόγους που οδήγησαν στον πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό ευτελισμό.
Στο διεθνές επίπεδο η ανατροπή της παγκόσμιας ισορροπίας που είχε εγκαθιδρύσει ο τρόμος του δίπολου των μεγάλων δυνάμεων, όπως αυτή διαμορφώθηκε στο τέλος του Β' παγκόσμιου πολέμου, δημιούργησε νέες συνθήκες κυριαρχίας στον πλανήτη. Τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα ανεξέλεγκτα κυριάρχησαν σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτά καθορίζουν πλέον τις τύχες του κόσμου. Οι ιδεολογίες θεωρούνται ως μουσειακό είδος στον κόσμο του αχαλίνωτου κέρδους και του αστερισμού των αδίστακτων αγορών. Κατά συνέπεια, στον απάνθρωπο κόσμο μας, ο ρόλος της πολιτικής υποβαθμίστηκε Οι πολιτικοί που εκλέγονται από τους λαούς, αντί να ασκούν εξουσία, σύμφωνα με τις ευθύνες τους, υποχρεώνονται εκ των πραγμάτων, να την απεμπολούν και την να παραχωρούν πειθήνια στα οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα. Ένα δίκτυο συγκοινωνούντων δοχείων πολιτικής και οικονομικής εξάρτησης διαφεντεύει τον κόσμο, σε διεθνές επίπεδο και αντίστοιχα παρακλάδια συμφερόντων, λειτουργούν μέσω των διαπλοκών σε κάθε σημείο του πλανήτη.
Απόσπασμα από άρθρο: του Γιώργου Καπράνου.

Η ΑΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΝΕΥΡΩΣΗ [Μέρος 1ο]

Η μεγάλη οικονομική κρίση, που υποκριτικά και στρουθοκαμηλικά, υποκρινόμαστε μέχρι πριν λίγο καιρό, πως αγνοούσαμε την απειλητική ύπαρξη της, αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου, που έχει το όνομα: "Απώλεια της εθνικής κυριαρχίας" και που αυτή είναι μόνο η κορυφή, που περιλαμβάνει: Δίκαιες λαϊκές κινητοποιήσεις, προβοκάτορες, κουκουλοφόρους, ψυχοπαθείς δολοφόνους, σαν αυτούς που σκότωσαν, τους τρεις νέους αθώους ανθρώπους, στο χώρο της δουλειάς τους και άφθονη φλυαρία που είναι κ' αυτή ένα επικίνδυνο είδος ραδιοτηλεοπτικής τρομοκρατίας Οι δρόμοι και οι πλατείες έπαψαν να είναι ειρηνικά σημεία μιας ευνομούμενης χώρας, αλλά έχουν μεταβληθεί σε χώρους ταραχών,που ελλοχεύουν κίνδυνοι για τραυματισμούς ακόμη και θανάτου αθώων ανθρώπων. Κ' όμως αυτή είναι μόνο η ορατή κορυφή του εθνικού μας παγόβουνου. Αλίμονο όμως, υπάρχει και το κυρίως σώμα του. Τεράστιο και επιβλητικό με τον όγκο των προβλημάτων που το συνθέτουν. Έχει σχηματισθεί από την πολιτική, πνευματική και πολιτιστική κατάπτωση του τόπου, από το παρελθόν, μέχρι σήμερα. Αυτός ο εφιαλτικός όγκος είναι και ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το μέλλον του άξιου για καλύτερη τύχη, λαού μας. Αυτή είναι μια πραγματικότητα, που για αρκετά χρόνια, εθελοτυφλούντες πεισματικά υποδυόμαστε πως αγνοούμε. Ίσως ο εθνικός μας "Τιτανικός", κατορθώσει να αποφύγει την καταστροφή, αν η ορχήστρα του αποπροσανατολισμού, σταματήσει να παίζει στο σαλόνι του κ' εμείς όλοι, πάψουμε να στροβιλιζόμαστε στους... απατηλούς ρυθμούς της. Αποτελεί πλέον ανάγκη επιβίωσης η αναγνώριση, η ειλικρίνεια και η χαρτογράφηση των προβλημάτων που έφεραν τον τόπο στο αστερισμό του εφιάλτη της πτώχευσης και της καταστροφής. Μόνο τότε θα γεννηθεί ελπίδα και η αναγκαία δυναμική για τη σωτηρία.
Ειδικότερα η η πνευματική και πολιτιστική κατάπτωση, μπορούν να θεωρηθούν ως οι βραδυφλεγείς βόμβες που διευκόλυναν, σε βάθος χρόνου και σε σημαντικό βαθμό, την οικονομική καταστροφή που ζούμε σήμερα και που ατυχώς θα στραγγαλίζει τον τόπο μας για πολλά χρόνια.
Απόσπασμα από άρθρο: του Γιώργου Καπράνου.

"Ο ΝΙΟΡΑΝΤΕΣ"

Αν μπορούσε να γίνει μια ακριβής καταμέτρηση, οι νιοράντηδες θα αποτελούσανε σημαντικό ποσοστό του γενικού πληθυσμού των νησιών του Ιονίου. Νιοράντες σημαίνει: φιγουραντζής, εγωπαθής, επιδειξιμανής λογάς, φαφλατάς, τερατολόγος. Όλα αυτά και άλλα πολλά μαζί. Η ινιοραντία είναι ταυτότητα συμπεριφοράς πολλών Επτανησίων. Στην Κέρκυρα ανθούσε και ανθεί αυτό το είδος, που αν το εξετάσει κανείς προσεκτικά, έχει να κάνει με τη συναισθηματική αστάθεια, την ανάγκη αναγνώρισης και παραδοχής απο το κοινωνικό περιβάλλον κάποιων ευαίσθητων ανθρώπων. Και επειδή ο χαρακτήρας των κατοίκων διαμορφώθηκε χρόνια και χρόνια, σε κλίμα εξωστρέφειας ιταλικής, αυτό το είδος επικοινωνίας με τις πομπώδεις εκφράσεις, τις χειρονομίες και τις μελοδραματικές εκρήξεις, έγινε μοναδικό χαρακτηριστικό για τον πλούτο και τον ρομαντισμό που έχει ως κύρια πηγή της ύπαρξης του.

Επιδειξιμανείς,, λογάδες, φαντασμένοι και εξωστρεφείς υπάρχουνε παντού, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Πουθενά όμως δεν θα συναντήσετε τόσο χαριτωμένους, ευρηματικούς και πραγματικούς καλλιτέχνες της υπερβολής στο λόγο και στη φαντασία, όσο εκεί, στα μέρη όπου τα νερά του Ιονίου χαιδεύουν τρυφερά τις ακτές των νησιών και νανουρίζουν τα μεγάλα παιδιά, τους ινιοράντηδες....

[Από το βιβλίο: Ο Νιοράντες και άλλες κορφιάτικες κωμικο-τραγικές ιστορίες: του Γιώργου Καπράνου. Εκδόσεις: "Απόστροφος"}

"ΜΑΚΙΑΒΈΛΙ".. Γεννήθηκε το 1469....

...ζει μέχρι σήμερα και ίσως.., για πάντα.

"Η τύχη μου το έφερε και μη ξέροντας να μιλώ, ούτε για του μαλλιού, ούτε για του μεταξιού τις δουλειές, ούτε για τα κέρδητα, ούτε για τις χασούρες, μου ταιριάζει να μιλώ για το κράτος". [Νικολό Μακιαβέλι 9-4-1513].

Στη σκέψη του Μακιαβέλι υπάρχουν δύο στοιχεία εκ διαμέτρου αντίθετα, που οδηγούν όμως στη διάκριση της πολιτικής από την ηθική.

Το πρώτο στοιχείο: Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι κακός, άρπαγας και φιλόδοξος.

Εφ' όσον λοιπόν η πολιτική είναι η τέχνη της διακυβέρνησης των ανθρώπων, όπως αυτοί είναι και όχι, όπως θα έπρεπε να είναι, τότε αν ταυτίσουμε την πολιτική με την ηθική, θα έχουμε αποτυχία στους στόχους και τους σκοπούς της πολιτική.

Σημείωση: Αυτόν τον χυδαίο κυνισμό, κάποιοι τον μεταφέρουν εκατοντάδες χρόνια και  τον εφαρμόζουν, δυστυχώς με επιτυχία.

Η ΤΡΊΤΗ ΗΛΙΚΊΑ ΚΑΙ Η ΆΠΑΤΗ

Πριν από λίγες μέρες γιορτάσαμε την ημέρα που έχει αφιερωθεί στην τρίτη ηλικία. Τιμάμε[;] τους ανθρώπους που μόχθησαν, πόνεσαν, μάτωσαν, μεγάλωσαν παιδιά και κράτησαν τον τόπο όρθιο σε καιρούς δύσκολους. Είναι αυτοί που παρά τα παχιά λόγια και τις λεκτικές κορώνες, ελάχιστα, ή καθόλου τιμάμε. Κορυφαία στο χορό της υποκρισίας η Πολιτεία που δεν κόπτεται καθόλου γι' αυτούς που είναι πλέον αδύναμοι να διεκδικήσουν και να απαιτήσουν τα δικαιώματά τους.. Είναι αυτοί που δεν συγκαταλέγονται πλέον στη εκλογική πελατεία, οπότε για την εξουσία αποτελούν μια κοινωνική ομάδα που κακώς υπάρχει. Οι διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων μετρούν και ανακοινώνουν τακτικά την αναλογία των εργαζομένων και των συνταξιούχων που καλύπτουν και που το ισοζύγιο είναι αρνητικό για τον "μπεζαχτά" τους. Είναι σαν να λένε στους συνταξιούχους: "Αδειάστε μας τη γωνιά. Αρκετά ζήσατε". Τέτοιος κυνισμός, τέτοια απουσία ανθρωπιάς και ευαισθησίας.

Για τη σημερινή ημέρα έχω ένα αφιέρωμα στο μνημείο του αίσχους που φιλοτεχνούν καθημερινά οι υπεύθυνοι των ταμείων με ευθύνη του κράτους.. Πριν λίγα χρόνια πέρασαν έναν αντισυνταγματικό και απάνθρωπο νόμο, με τον οποίο δολοφονούν εν ψυχρώ τους πιο αδύναμους συνταξιούχους. Αυτούς που έχουν λόγω ασθενείας ολική ανικανότητα. Ενώ λοιπόν οι εργαζόμενοι έχουν σ' αυτήν την περίπτωση δικαίωμα επιδόματος ολικής ανικανότητας για να αντιμετωπίσουν τις τραγικές δυσκολίες της επιβίωσης, οι συνταξιούχοι με ολική ανικανότητα με τρόπο αντισυνταγματικό και απάνθρωπο αποκλείονται από την χορήγηση του επιδόματος ανικανότητας. Καταδικάζονται στην ανέχεια, στην περιφρόνηση και στην ταπείνωση μέχρι να τους βγει η ψυχή. Αυτό το αίσχος, αυτή η ντροπή συμβαίνει σ' αυτόν τον τόπο που τα κομματόσκυλα γίνονται βουλευτές και πρόεδροι ασφαλιστικών οργανισμών.

Κατά τα άλλα, πολλά λόγια και φιοριτούρες. Να ποιοι εκκολάπτουν το αυγό του φιδιού. "Θαυμάστε τους".

"Οι μαγικές εικόνες...έσβησαν"

Η τεράστια φούσκα της εικονικής, οικονομικής, κοινωνικής και κυρίως, πολιτικής μας πραγματικότητας, έσκασε με πάταγο. Άλλη μια εθνική απογοήτευση. Η Ελλάδα και πάλι στο γνωστό, αλλά ξεχασμένο ρόλο, του "ζήτουλα," του φτωχού και του άσωτου εταίρου της Ευρώπης, που ζητάει με όση αξιοπρέπεια μπορεί να επιστρατεύσει, την πολιτική στήριξη των άλλων εταίρων. Διεκδικεί την εταιρική υποστήριξη για να μη γίνει βορά των κερδοσκόπων, των τοκογλύφων, που είναι οι ίδιες, οι ευρωπαϊκές τράπεζες. Εκείνη η ευρωπαϊκή ιδέα και το πνεύμα αλληλεγγύης τι έγιναν; Μα δεν υπήρξαν ποτέ. Μια μαγική εικόνα ήταν κ' αυτές. Αυτή η κρίση μπορεί να γίνει αιτία για αυτογνωσία; Ο λαός αυτές τις μέρες έχει αποδειχθεί ώριμος και απαιτεί από το σύνολο του πολιτικού κόσμου, υπευθυνότητα και δίκαια μέτρα. Οι Πελατειακές σχέσεις, η διαφθορά της δημόσιας και πολιτικής ζωής, οδήγησαν στην απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας. Υπάλληλοι των τοκογλύφων-δανειστών μας, η περίφημη τρόικα" έχει τον πρώτο λόγο και επιβάλει τους όρους της σχετικά με τα μέτρα που κάνουν τους Έλληνες φτωχότερους χωρίς να θίγονται οι ισχυροί. Για να βγούμε απ' το αδιέξοδο και κυρίως για να αποκατασταθεί ένα στοιχειώδες αίσθημα δικαίου, πρέπει οι πολλά έχοντες και πλούτο ασύλληπτο

ΒΡΑΒΕΙΟ ΝΟΜΠΕΛ ΕΙΡΗΝΗΣ

Για να γελάσει ο κάθε πικραμένος..

Το φετινό Βραβείο Νομπέλ Ειρήνης απονεμήθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το σκεπτικό της απόφασης αναφέρει, πως: Η Ευρώπη από Ήπειρος των πολέμων, έγινε πλέον η Ήπειρος της Ειρήνης λόγω της θέσπισης της Ε.Ε. [Εδώ μπορούμε να γελάσουμε από καρδιάς!!!].
Τα βραβεία που θέσπισε ο βιομήχανος, έμπορος όπλων και εφευρέτης της δυναμίτιδας, Αλφρέδος Νομπέλ, αποτελούν τουλάχιστον για τα βραβεία Λογοτεχνίας και Ειρήνης, μνημεία μιας

απροκάλυπτης πολιτική σκοπιμότητας. Υπάρχουν ακόμη και τα βραβεία της Χημείας, της Φυσικής και της Ιατρικής, όπου οι σκοπιμότητες εμφανίζονται μειωμένες. Όμως η λογοτεχνία και η Ειρήνη αποτελούν τις κωμικοτραγικές ατραξιόν αυτών των πολυδιαφημισμένων βραβείων. Από το 1900 που απονέμονται μέχρι σήμερα, έχουν βραβευθεί μέτριοι, έως και ατάλαντοι λογοτέχνες που είχαν όμως τη σφραγίδα δωρεάς του συντηρητικού συστήματος και κάποιοι άλλοι ακόμη λογοτέχνες, μικρής ή μεγάλης λογοτεχνικής αξίας, που ήταν κυνηγημένοι από τη σκληρή και απάνθρωπη λογοκρισία της τότε Σοβιετικής Ένωσης. Χαρακτηριστικά αναφέρω πως ο μεγάλος και διαχρονικός Έλληνας λογοτέχνης Νίκος Καζαντζάκης και ο μεγάλος μας ποιητής Άγγελος Σικελιανός απερρίφθησαν με απόφαση της αρμόδιας επιτροπής της Σουηδικής Ακαδημίας απ' το βραβείο. Ειδικά δε για τον Καζαντζάκη, είχε αποσταλεί από την Αθήνα, στη Σουηδία, ως απεσταλμένος της Ελληνικής κυβέρνησης και των ανακτόρων, ο Σπύρος Μελάς, συντηρητικός δημοσιογράφος και συγγραφέας, προκειμένου να διαβάλλει και να κατηγορήσει τον Καζαντζάκη, ως αναρχικό και άθεο.

Ένα πολυσέλιδο βιβλίο μπορεί κανείς να γράψει ερευνώντας την ιστορία αυτών των βραβείων σκοπιμότητας, αλλά αυτή η σημερινή βράβευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το βραβείο Νομπέλ Ειρήνης αποδεικνύει τον κυνισμό και την περιφρόνηση προς τους λαούς της Ευρώπης. Τους λαούς που πίστεψαν στην Ευρώπη των λαών και της δημοκρατίας και έχουν γίνει υπήκοοι, υποτελείς των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, των Επιτρόπων και των υπαλλήλων του συστήματος. Η Ευρωβουλή και οι ευρωβουλευτές, είναι απλά διακοσμητικά στοιχεία που απλώς ψηφίζουν, για να ψηφίζουν, χωρίς η ψήφος τους να έχει αποφασιστικές και εκτελεστικές αρμοδιότητες. Η φτώχεια, η ανεργία και η έλλειψη ανθρωπιάς συνθέτουν την βραβευμένη...Ευρωπαϊκή Ένωση. ΈΎΓΕ !!!